Büyüdüm Çocuk Oldum Gönüllü Anıları...

Sadece Susmak...

Benim Büyüdüm Çocuk Oldum ailem ile ilk şehir dışı etkinliğimdi. Van'da kışlık kıyafet dağıtıcaktık. İnsanın içi çok güzel bir enerji ve tarifsiz bir mutluluk doluyor. O gün erkenden uyandık, hazırlanıp çıkmıştık yola ilk başta yakın bir köye gitmiştik orda 60 çocuğa kıyafet vermiştik. Oradaki çocuklarıda asla unutamıyorum. O soğukta yanımıza koşa koşa ayağında terliği ile gelenleri mi anlatayım yoksa bize yardım edip kıyafetlerini hemen giyinip okula gitmek isteyen çocukları mı? Hiçbiri aklımdan çıkmıyor ama şimdi anlatacağım ömrüm boyunca bende iz bırakacak eminim ..

O köyden ayrıldık, 2 saat uzaklıktaki çok uzak bir köye gittik. Resmen dağın tepesinde ve araç bile zor çıkıyor. Köy okuluna girdik okul tek odalı ve sobalıydı. İçim bir tuhaf olmuştu. Kendi sınıfım geldi aklıma ve kıyaslayamadım bile. Sınıfta koca bir masa hazırlanmıştı köy halkı bize yemekler hazırlamıştı. Bir an önce dağıtıma başlamak istiyorduk. Çocuklar bizimle eşyaları araçtan taşıyordu ve hepsinin içindeki o mutluluğu yüzlerine vuruyordu. Hepsine ailelerini çağırmaları gerektiğini ve aileleri olmadan kıyafeti veremeyeceğimizi söyledik. Bu güzel kızın annesi vefat etmiş, küçücüktü böyle kollarımın arasına alıp sımsıkı sıkmak ve bırakmamak istedim. Velisi diye abisi gelmişti yanında; abisi dediğime bakmayın o da küçücük en fazla 10 yaşındadır. Böyle insan susmak ister ya sadece susmak, susup onlara sarılmak istedim. Kimsesiz kalmışlar ve birbirlerine tutunuyorlar o ufacık yaşlarında. Bu ufacık iki çocuk yorgunluk nedir unutturmuştu bana. Dönmek istemiyordum oradan ama mecburduk tüm yol boyunca onları düşündüm ve başımı her yastığa koyuşumda hayatımdaki her şeye şükrettim. Allah hiç kimseyi annesinden, babasından ve evladından ayırmasın. Bu ufak iki çocuk bende hep çok ayrı kalacak. Bu olay sayesinde çoğu şeye bakış açım değişti. Umarım tüm güzellikler o abi ve kardeşi bulur...

Aleynanur Tunç / İstanbul

https://www.instagram.com/p/B5-h4MVpzm9/?igshid=1kdruv19jgimj