Büyüdüm Çocuk Oldum Gönüllü Anıları...

Gözlerinde Gülümsemek...

Şimdi nasıl başlasam bilemiyorum... O gün oyuncak müzesine gittik ve hava çok güzeldi. Bahçede fotoğraf çekilip eğleniyorduk. Sonra bana birden elini ver dedi, verdim. O an gülümsüyordum sadece. Sonra birden kollarımızı açtık ve ona dedim ki; gözlerini kapat ve hayal et. Kendimi o an çok yükseklerde hissettim bir çocuğun gözlerindeki gülümsemeyi gördüm, içim huzur doldu. O an yaşamanın sevgi ile yaşamanın ne kadar önemli olduğunu anladım. Çünkü kalbimiz bizi nereye götürüyorsa orada buluyorduk kendimizi. Bu hep böyledir. İnsanoğlu yaşadığı ömür boyunca belirli amaçlar doğrultusunda yaşamın sürdürür. Kimileri sadece kendi için kimileri de çevresindeki çocuklar için. Mesela ben bir çocuğun kalbine dokunduğum zaman yaşadığımı hissediyorum. O sıcacık gülümsemeye şahit olunca nefes alıyorum. Birçok kamu ve kuruluş sadece fiziksel ihtiyaçları karşılarken BÇO, kalbine; evet tam da yüreğine dokunuyor çocukların. Sevgi ile yapıyor. İşte ben bu yüzden iyi ki BÇO var ve iyi ki ben de bu sevgi yumağının bir parçasıyım diyorum.

Cansel Yıldırım / İstanbul